Czasem musisz odpuścić

I'm old and I like it

Czasem/często/ostatnio* jest tak, że nie chce się żyć. A potem wygadasz się pewnego wieczoru komuś, kogo prawie nie znasz, choć wydaje się, jakbyś znał od 100 lat, odświeżysz znajomość, na której Ci baaardzo zależy, znajdziesz sobie nowy cel(e): koniec z głupimi myślami, wkrótce weekend w Karpaczu! Muszę iść z kotem do weterynarza! Trzeba ją/jego zaprosić na dobry obiad! Jest jeszcze tyle dobrych rzeczy do ugotowania!
Następnego dnia się budzisz i stwierdzasz, że koniec z mazaniem się, musisz wziąć 
się w garść.
No to wstaliśmy. Michał zrobił szybki trening po przebudzeniu -  10 km biegu, 
ja pojogowałam 40 minut, uśmiechając się przez cały czas. Do końca dnia czułam rozciągnięte pachy. Następnie wspólne zjedliśmy niespieszne śniadanie z pysznym espresso na koniec. Jedyną i właściwą kawą.

Pizza anchois/mozzarella

Nie zdążyliśmy wspólnie upiec chleba -  on jutro wraca do pracy, a chlebem zajmę się ja, ale potem sporo czytaliśmy, długo bawiliśmy się z kotami nową wędką, na końcu której jest wielka kudłata mysz.
Przesadziłam w końcu bazylię i kolendrę, a dzień zwieńczyliśmy późnym obiadem 
i winem. Troszkę przypaliłam, ale pizza była i tak doskonała - jedna część z mozzarellą, 
a druga z anchois. Mruczeliśmy oboje, jedząc.

A potem Michał rozkroił kozi ser. Mhm, za czereśnie i kozi ser mogę się oddać, serio.
Skończyliśmy Mad Mana, to już część IV, dopiliśmy wino, a teraz czas spać. Jutro też będzie dzień.

A Ty, co dziś dla siebie dobrego zrobiłeś?




*niepotrzebne skreślić